Regie: Martin Scorsese | 178 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Robert De Niro, Sharon Stone, Joe Pesci, James Woods, Frank Vincent, Pasquale Cajano, Kevin Pollak, Don Rickles, Vinny Vella, Alan King, L.Q. Jones, Dick Smothers, Joseph Rigano, John Bloom, Melissa Prophet
Toen “Casino” in 1995 debuteerde in de bioscopen, was de ontvangst aanvankelijk gematigd. Critici waren verdeeld en het publiek leek niet helemaal overtuigd van de formule die Scorsese had gekozen. De film, met een duur van bijna drie uur, had te maken met de competitie van andere blockbusterfilms en niet iedereen wist de diepere lagen van het verhaal te waarderen. Scorsese, altijd optimistisch, voorspelde echter dat deze film na een decennium als een klassieker zou worden gezien. En hij kreeg gelijk; nu, jaren later, is “Casino” niet alleen een film, maar een cultuurfenomeen dat generaties filmliefhebbers heeft blijven fascineren.
Vanzelfsprekend zijn er parallellen te trekken met Scorsese’s vorige meesterwerk “Goodfellas”, maar “Casino” heeft zijn eigen unieke narratief die meer gefocust is op de schimmige relatie tussen de georganiseerde misdaad en de gokindustrie. De film biedt niet alleen een fascinerend kijkje in de wereld van de georganiseerde misdaad, maar ook een scherp portret van de gokindustrie in Las Vegas in de jaren ’70 en ’80. Dit tijdperk werd gekenmerkt door excessen en een ongekende groei van het gokken, waarbij casino's niet alleen als entertainment, maar ook als machtscentra fungeerden.
De film opent met een explosieve scène waarbij Sam Rothstein, gespeeld door Robert De Niro, wordt opgeblazen in zijn auto. Deze schokkende gebeurtenis fungeert als een krachtige introductie waarna we terug in de tijd gaan om het verhaal van Rothstein te verkennen. Het voelt bijna als een documentaire; de camera glijdt door de glinsterende wereld van Las Vegas, en dat is te danken aan het meesterlijke werk van scenarist Nicholas Pileggi. Hij heeft de film gebaseerd op zijn ervaringen met een man die namens de maffia casino's runde. De introductie van Rothstein is niet alleen symbolisch voor de opkomst van de casino-industrie, maar ook voor de ondergang ervan, wat het verhaal nog intrigerender maakt.
In de loop van de film zien we hoe Rothstein (De Niro) steeds dieper verzeild raakt in de liefde voor de mooie callgirl Ginger McKenna (Sharon Stone) en de gewelddadige wereld van zijn vriend en collega, Nicky Santoro (Joe Pesci). Terwijl hun levens steeds chaotischer en gewelddadiger worden, verschuift de toon van de film van glamoureus naar donker en hectisch. De verhaallijn is een tragisch verhaal van ambitie, liefde en uiteindelijk falen, wat Scorsese meesterlijk weet te vertalen naar het witte doek. Het is deze transformatie die de kijkers boeit, met elk moment in deze bijna drie uur durende film even aangrijpend.
De prestaties van de cast zijn fenomenaal en vormen de ruggengraat van de film. Robert De Niro herhaalt zijn meesterschap van eerdere films, met een personage dat zijn glorie verliest en uiteindelijk in de schaduw van de entertainmentindustrie belandt. Het is een tragisch verhaal van ambitie en falen, prachtig neergezet door de acteur. De Niro weet de innerlijke strijd van Rothstein fenomenaal uit te drukken, wat de diepte van zijn personage des te aangrijpender maakt.
Joe Pesci overtreft zichzelf met zijn intense en vaak gewelddadige vertolking van Santoro, waarbij zijn onvoorspelbaarheid en woede een onvergetelijke indruk achterlaten. Pesci's charisma en agressie maken zijn karakter zowel angstaanjagend als fascinerend, en zijn interacties met De Niro zijn enkele van de meest memorabele momenten in de film. De manier waarop hij zijn personage tot leven brengt, doet de kijker bij elke scène op het puntje van hun stoel zitten, met de constante dreiging van geweld die in de lucht hangt.
Sharon Stone, vaak gezien als enkel een schoonheid, toont haar talent door diepere emotionele lagen van haar personage te onthullen. Haar vertolking van Ginger is zowel verleidelijk als tragisch, waardoor ze een essentieel onderdeel van het verhaal wordt. Stone's rol gaat verder dan die van de iconische femme fatale; ze biedt een genuanceerd beeld van een vrouw die gevangen zit tussen haar verlangens en de destructieve invloeden van de mannen om haar heen. Haar chemie met De Niro en Pesci maakt hun complexe relatie des te realistischer en trekt het publiek nog dieper in het verhaal.
Scorsese's vakmanschap in regie en camerawerk is werkelijk prachtig en onvergetelijk. De film ademt een authentieke sfeer uit, die de kijker meeneemt naar een tijd en plaats die tegelijkertijd betoverend en gevaarlijk is. Scorsese's keuze om de film te voorzien van een krachtige soundtrack, die de retro-vibe van de jaren '70 perfect aanvult, draagt ook bij aan de algehele sfeer van de film. De muziek, variërend van klassieke rock tot soul, versterkt de emoties en helpt bij het creëren van een meeslepende ervaring die de kijker niet snel zal vergeten.
In “Casino” zien we niet alleen de glamour van gokken, maar ook de duistere realiteit die daarachter schuilgaat. Het verhaal van vriendschap, liefde en de gevolgen van hebzucht is tijdloos en blijft relevant, zelfs decennia na de release. De film wordt vaak vergeleken met Scorsese's andere meesterwerken en wordt geprezen als een van de beste films in het misdaadgenre. Het heeft zijn plaats veroverd naast iconen zoals “The Godfather” en “Goodfellas”, en blijft een standaard voor toekomstige films die de wereld van de georganiseerde misdaad proberen te portretteren.
Met een sterke verhaallijn, meeslepende personages en een indrukwekkende cast, heeft “Casino” zijn legendarische status meer dan verdiend. De film is een must-see voor elke filmliefhebber en blijft een van de meest besproken en geanalyseerde films in de geschiedenis van de cinema. Het biedt een unieke kijk op de gevolgen van de casino-industrie en de destructieve kracht van zowel liefde als geld. Elaborerend op de thema's van trouw en verraad, dwingt de film de kijkers om na te denken over de morele implicaties van de gekozen levensstijlen van de hoofdpersonen.
Waardering: 5
Bioscooprelease: 7 januari 1996